Spreeuw

Het spreeuwt!

Spreeuwen spreeuwen het liefst met zijn allen. Het zijn net smurfen, die spreeuwen ook alles samen. Ze lijken wel chronische verlatingsangst te hebben. Je ziet ze nooit alleen. Buiten het broedseizoen vormen ze grote groepen. In de herfst komen er nog meer spreeuwen bij vanuit noordelijke landen. Soms bestaat een zwerm uit enkele miljoenen exemplaren! Dat is een waar natuurverschijnsel. De zon wordt soms letterlijk verduisterd.

Synchroonbroeden

Ergens in april weerklinkt er uit zo’n spreeuwenwolk een oorverdovend: NU! Het startsein voor het broedseizoen. Dit is het enige moment in het jaar dat spreeuwen met zijn tweeën zijn. Overal zie je opeens paartjes spreeuwen vliegen met strootjes en ander nestmateriaal. Ze broeden onder jouw dak of in andere gaten en holten, bijvoorbeeld in bomen of in nestkasten. De eieren worden een kleine twee weken bebroed. Al heel gauw na het uitkomen hoor je de jonge spreeuwen bedelen. Een continu ratelend, bijna gorgelend geluid komt uit de nestholte. Na drie weken vliegen de jongen uit. Niet alleen bij jou onder het dak, maar ook bij de overburen. En ook in de straat ernaast. En in een dorp verderop. Nederland wordt overspoeld door spreeuwenfamilies: bedelende jonge vogels en drukke ouders die zich bij steeds groter wordende groepen aansluiten op zoek naar voedsel. Ze struinen elk weiland af op zoek naar emelten en andere larven en dierlijk materiaal. Na zes stillere weken spreeuwt het gelukkig weer in Nederland!

Spreeuwen zijn nooit stil

Vanaf hun eerste gepruttel in het nest houden spreeuwen eigenlijk nooit hun mond. Contactroepjes, alarmroepjes, geruzie en gebabbel, het is nooit stil in een spreeuwengroep. Maar mannen zingen echt prachtig! Een spreeuwenman heeft wel tot 70 verschillende geluiden die hij aan elkaar breidt tot één weergaloos lied. Hij imiteert allerlei geluiden van andere vogels, maar ook beltonen, mechanische geluiden en zelfs mensen. Blijf even een paar minuten luisteren als er een spreeuw aan het zingen is. Het is echt geweldig. Ze klepperen zelfs met hun snavel, net als ooievaars. En vergeet tijdens het luisteren ook niet te kijken. Een zingende spreeuw die echt enthousiast is, klappert met zijn vleugels.