Tapuit

Tapuiten zijn in bijna elk verenkleed onmiskenbaar, ondanks dat er best wat variatie in kleur bestaat. In vlucht hebben alle tapuiten een zwart-witte staart met een witte staartbasis en een omgekeerde zwarte ‘T’ aan de onderkant van de staart. De mannetjes hebben in het voorjaar een grijze of grijsbruine rug, een gave lichte wenkbrauwstreep en een zwart masker. In het najaar zijn ze iets bruiner. Vrouwtjes hebben een grijsbruine rug en een minder duidelijk masker. Juveniele vogels hebben een geschubd grijsbruin verenkleed en missen dat masker. Verder valt het postuur op: tapuiten hebben lange poten en staan rechtop. Ook staan ze vaak op stenen, paaltjes en aardehopen op de uitkijk.

Tapuiten broeden in open gebieden en zijn daarbij afhankelijk van holen die ze niet zelf graven. In Nederland broeden ze voornamelijk in konijnenholen, maar in andere landen ook in rotsspleten of gaten in menselijke bouwsels. In andere landen kan je tapuiten ook in bergen, heuvels, rotskusten en graslanden met kort gras vinden. Die open gebieden heeft de tapuit nodig om te jagen. Het voedsel bestaat uit insecten die zowel lopend als vliegend gevangen worden.

In Nederland is de tapuit een schaarse broedvogel en vooral een doortrekker. De grootste trefkans op tapuiten als broedvogels heb je in mei. De meeste tapuiten broeden op de Waddeneilanden en het noorden van Noord-Holland. Ook broeden tapuiten op de verschillende zandgronden van het land. De aanwezigheid van wilde konijnen in combinatie met een gebied van afwisselend zand en lage struiken zijn goede indicaties voor tapuiten. Mocht je het geluk hebben om tapuiten in de broedperiode te treffen, zorg er dan voor dat je de vogels niet verstoort. Tapuiten zijn niet altijd schuw, maar zie dat niet als uitnodiging om op de vogels af te stappen. Deze kwetsbare soort heeft vooral de kans nodig om zich verder te herstellen.