Valse teervlekkenzwam

De Valse teervlekkenzwam klinkt als een lelijk scheldwoord, wie verdient er nou zo’n naam? Misschien iemand die het bloed achter je nagels haalt en je wel wat kan… Maar vergis je niet, onder deze wat nare naam schuilt een heuse beauty. De zwam en ik als natuurfotograaf hebben vorig jaar zelfs samen geschitterd als eervolle vermelding op de Groene Camera. Dat is niet niks, dus ik vind dat deze Valse teervlekkenzwam wat van mij te goed heeft! Als dank daarvoor geef ik hem een podium op dit platform zodat er meer bekendheid komt over deze zwam, want hij verdient het en is het meer dan waard. Maar om zijn schoonheid te ontdekken heb je wel de nodige kennis nodig. Hopelijk vinden jullie hem net zo bewonderenswaardig en wordt hij straks ook door jullie op zijn mooist vastgelegd!

De Valse teervlekkenzwam (Ischnoderma resinosum) behoort tot het rijk der schimmels en is een buisjeszwam. Het is een vrij nieuw ontdekte soort. Pas in 2012 kwamen ze erachter dat dit een nieuwe soort is, hij is namelijk altijd aangezien voor zijn neefje de teervlekkenzwam. Het grote verschil is echter dat deze alleen op naaldhout groeit. De Valse teervlekkenzwam groeit alleen op dood hout van de beuk. Een ander verschil is de kleur; het vruchtvlees van de Valse teervlekkenzwam is lichter van kleur, ook wel licht okerbruin genoemd. De kleur van de Teervlekkenzwam is meer donker tabaksbruin. Daarnaast is ook de witte afgeronde rand en de hoed van de Valse teervlekkenzwam dikker. Verder is de hoed oppervlakte donzig-korrelig, radiaal gewimpeld en bevat het donkere vlekken. De bovenkant is vaak roodbruin van kleur en bevat donkere zwarte banden. Raak je de hoed aan dan zie je dat de kleur van de hoed bij aanraking donkerder wordt. Wanneer de Valse teervlekkenzwam ouder wordt zal deze veranderen in een zwarte kleur.

Heel leuk deze bovenstaande beschrijving, maar waar het ons als natuurfotografen vooral om draait zijn de zweetdruppels van de Valse teervlekkenzwam. Want eerlijk gezegd zijn de zwammen zonder druppels een nogal saai en niet bepaald een dankbaar fotografie onderwerp. De goudgele tot bloedrode guttatiedruppels zijn niet op elk moment zomaar te vinden. Ze zijn te zien bij droog weer, maar alleen wanneer de zwam groeit. Tijdens deze groei zuigt de zwam grote hoeveelheden water op. Het overschot aan water raakt hij kwijt door druppelvorming. Ook bij nat weer zijn er guttatiedruppels te vinden. De zwam werkt dan als een spons en neemt veel regenwater op, ook dit overtollige regenwater moet hij kwijt waardoor er guttatiedruppels ontstaan. De kleur van de druppels zijn te danken aan de kleur van het water wat hij opzuigt. Zitten er gekleurde stoffen in dit water dan zullen de druppels ook deze kleur gaan aannemen.