Menu

Onderdeel van Pixfactory

Wilde eend

De allereerste watervogel die de meeste mensen zich als eerste zullen herinneren is zonder twijfel de wilde eend. Wie heeft er niet als klein kind de eendjes gevoerd in het park of kinderboerderij? Toch gaat het deze algemene soort de laatste decennia niet voor de wind. Het aantal broedparen is de laatste decennia zo ongeveer gehalveerd omdat er te weinig kuikens groot kunnen worden gebracht.
Vrouwtje wilde eend.
Vrouwtje wilde eend. Fotograaf: Luc Hoogenstein

Zoals het een echte eend betaamd wordt de wilde eend vrijwel altijd in de buurt van water gevonden. In de wintermaanden komen grote aantallen wilde eenden uit Noord-Europa onze kant op en is de trefkans het hoogst. Echt gevoelig voor strenge winters zijn ze niet. Je ziet dan hooguit wat verplaatsingen naar grote open wateren en de kust, maar ze trekken dan niet naar zuidelijkere oorden. De laatste jaren wordt het aantal overwinteraars minder. Een mogelijke oorzaak is klimaatopwarming. Door mildere winters in Scandinavië zou de trekbehoefte minder groot kunnen worden, waardoor steeds meer vogels ervoor lijken te kiezen om de riskante tocht naar West-Europa niet te ondernemen.

Mannetje en vrouwtje wilde eend in broedkleed.
Mannetje en vrouwtje wilde eend in broedkleed. Fotograaf: Luc Hoogenstein

Mannetjes en vrouwtjes zijn in broedkleed makkelijk van elkaar te onderscheiden. In het najaar wordt dit lastiger, omdat de mannetjes dan hun broedkleed vervangen door een bruin verenkleed die vrijwel identiek is aan die van het vrouwtje. Je kunt ze van elkaar onderscheiden door de snavelkleur. Vrouwtjes hebben een oranje snavel met bruine vlekken, mannetjes hebben een gele snavel zonder vlekken.

Soepeend.
Parkeend. Fotograaf: Luc Hoogenstein

Parkeend

In Nederland zwemmen veel witte tot bontgekleurde eenden rond die genetisch gelijk zijn aan wilde eenden. Deze dieren kennen hun oorsprong in waterwildcollecties, kinderboerderijen, etc en worden parkeenden genoemd. De grootste aantallen parkeenden vind je in de stad. Wilde eenden en parkeenden hybridiseren veel. Er wordt wel eens gedacht dat het een van de redenen kan zijn voor de achteruitgang van de wilde eend.

Soepeendkuiken met moeder.
Parkeendkuiken met moeder. Fotograaf: Luc Hoogenstein

Wilde eenden zijn dankbare foto-onderwerpen omdat ze vaak makkelijk te vinden zijn en, zeker in stedelijk gebied, weinig schuw zijn. Maar wees terughoudend met het voeren van brood. Het staat vast staat dat veel brood niet gezond is voor eenden. Het is te eenzijdig waardoor ze voedingsstoffen missen. Dat is slecht nieuws voor het immuunsysteem, waardoor de eenden eerder ziek worden. Beschimmeld brood is zelfs giftig. Brood voeren is ook helemaal niet nodig als je de vogels de ogenschijnlijk zware winter door wilt helpen. Wilde eenden eten in die periode vooral gras, waterplanten en kleine waterdiertjes, en dat voedsel is in ruime mate voorhanden.

Voeren, doe het met mate.
Voeren, doe het met mate. Fotograaf: Luc Hoogenstein

Fototips

  • Begin in een stadspark. Hier zijn de wilde eenden gewend aan mensen, waardoor het relatief eenvoudig is om ze vast te leggen.
  • Timing is alles. Het beste is de (vroege) ochtend omdat de vogels dan het meest actief zijn en de zon is nog niet zo krachtig.
  • Gebruik een telelens of een sterke zoomlens, zodat je op afstand van de vogels kunt blijven en ze zonder verstoring kunt fotograferen.
  • In stadsparken kun je ook met een groothoeklens werken. Je krijgt dan, naast de eenden, ook een stuk van hun omgeving op de foto, waardoor je een verhalende foto kunt maken.
  • Wilde eenden kun je het hele jaar fotograferen, maar tijdens het broedseizoen zijn de aantallen het laagst. Hou daar rekening mee in je planning.

Leefomgeving

Water, graslanden, akkers, oevers, wadden, steden, etc

Vindtijd

Het hele jaar door

Meer weten?

Bescherming

Beschermd

Kwetsbaarheid

Staat (nog) niet op de Rode lijst

Verspreidingskaart

En dan nog dit!

Wist je dat sommige mannetjes parkeend sprekend op echte wilde exemplaren lijken? Ze zijn van wilde vogels te onderscheiden door het ontbreken van een duidelijke, ononderbroken witte ring om de hals. Wilde exemplaren hebben deze ring altijd, maar bij eenden met parkeendenbloed is de ring afwezig of is hij slechts gedeeltelijk aanwezig.

Woerd met een ring om zijn nek.
Woerd met een ring om zijn nek. Fotograaf: Luc Hoogenstein

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: