Zo fotografeer je de dwerginktvis

Dwerginktvissen zijn vooral een tikje voorspelbaar. Vaak worden ze liggend op het zand aangetroffen. Worden ze door de fotograaf betrapt, dan zijn er na de eerste foto, of soms al daarvoor, twee opties. Hij graaft zich in, of gaat er vandoor.

Als hij zich ingraaft blijven er vaak twee oogjes boven het zand uitsteken. Soms echter bedekt hij die ook nog, waarna je vervolgens de laatste twee armpjes in het zand ziet verdwijnen; Weg! Maar ze zijn ook nieuwsgierig en na enige tijd komen ze soms weer tevoorschijn

Als hij er vandoor gaat, volgt vaak een afwisselend spel van vluchten, dreigen en schuilen op het zand, waar het diertje (onterecht) vertrouwt op zijn camouflage. Met name het dreiggedrag is eerder schattig dan angstaanjagend en ook het kleine wolkje inkt dat ze soms uitstoten alvorens te vluchten is lief, maar weinig indrukwekkend, voor een duiker althans.

Maar ze zijn niet heel snel, en liever dan te blijven vluchten graven ze zich vaak al snel weer in. Soms echter lijken ze ook te worden aangetrokken door de (piloot)lamp en kunnen ze het spelletje lang volhouden.

Fototips

• Langzaam bewegen is altijd het devies.
• Gaat hij of zij er vandoor, dan rustig weer benaderen. Gebeurt dat nog een paar keer, zoek dan een andere die beter meewerkt. Hoewel niet heel snel, inhalen doe je ze niet.
• Een beetje zweefvuil valt vaak weg tegen de achtergrond op de foto. Met name bij helder water zijn ze ook goed vrij zwemmend te fotograferen. Zeker bij een goede flitserinstelling en een kleine pilootlamp kunnen heldere foto’s worden gemaakt. In de Grevelingen is de kans daarop het grootst.
• Zoals alle koppotigen hebben ze last van licht en zullen ze hun ogen sluiten bij te veel licht. Echter, bij te weinig licht met autofocus een zwemmende dwerginktvis fotograferen is lastig.

Verspreidingskaart

Verspreidingsatlas.nl

Waarneming.nl

Meer weten?

Soorteninformatie anemoon

Voorbeelden Nederpix

En dan nog dit!

Eieren worden afgezet aan allerlei substraat en komen na circa 2 maanden uit. De paaiperiode is niet exact bekend. Omdat een Sepiola volgens de literatuur maar 9 maanden leeft lijken er meerdere generaties per jaar te zijn.